প্ৰশ্নাৱলীৰ সমাধান

১। মঙ্গোলীয় কিৰাতসকলৰ আৱয়বিক বৈশিষ্ট্য কি?
উত্তৰ: মঙ্গোলীয় (কিৰাত) গোষ্ঠীৰ আৱয়বিক বৈশিষ্ট্য হ’ল- গাৰ বৰণ পীত বা পীত পিংগল, কেশ ক’লা, দাড়ি-গোফ তাকৰ, শৰীৰৰ নোম কম, মুখমণ্ডল বহল আৰু নাক চেপেটা. কপালস্থি বা হনু বৰ স্পষ্ট, আৰু চকু ঠেক বা বক্ৰ হয়.

২। মঙ্গোলীয় কিৰাতসকলক সংস্কৃত ভাষাত কি বুলি অভিহিত কৰিছিল?
উত্তৰ: মঙ্গোলীয় কিৰাতসকলক ডাঙৰ নদী বা পৰ্বতৰ দাঁতি-কাষৰীয়া ঠাইত বসবাস কৰাৰ কাৰণে সংস্কৃত ভাষাত তেওঁলোকক ‘কক্ষৱাট’ বুলি অভিহিত কৰিছিল.

৩। কছাৰী নাম কেনেকৈ উৎপত্তি হৈছিল?
উত্তৰ: ‘কক্ষৱাট’ শব্দৰ পৰা ‘কক্ষত’ আৰু তাৰ পৰা ‘কচ্ছৰ’ লগত ‘অৰি’ যোগ হৈ ‘কচ্ছ অৰি’ বা কছাৰী নামৰ উৎপত্তি হয়.

৪। ড° ভূৱন মোহন দাসে মঙ্গোলীয়সকলক কেইটা ভাগত ভাগ কৰিছে?
উত্তৰ: ড° ভূৱন মোহন দাসে মঙ্গোলীয়সকলক ৬টা ভাগত ভাগ কৰিছে: ১) খাচী, ২) বড়ো, ৩) লুচাই কুকী, ৪) নগা, ৫) অৰুণাচলৰ জনজাতি, আৰু ৬) অন্যান্য.

৫। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকল পৌৰাণিক কোন গোষ্ঠীৰ পৰা অহা?
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকল পৌৰাণিক পাণ্ডৱ বীৰ ভীমৰ পুত্ৰ ঘটোৎকচৰ বংশোদ্ভৱ বুলি পৰিচয় দিয়ে.

৬। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলক বৰ্তমানৰ অৱস্থান সম্পর্কে উল্লেখ কৰা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ বংশসমূহৰ অৱস্থান ঐতিহাসিকভাৱে উজনি অসমৰ শদিয়াৰ পৰা দৈয়াং, ধনশিৰি উপত্যকা আৰু নগাঁও পর্যন্ত আছিল. বৰ্তমান তেওঁলোক ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দুয়ো পাৰে বিস্তৃত অঞ্চলত বাস কৰে, বিশেষকৈ যোৰহাট, গোলাঘাট, শিৱসাগৰ, ডিব্ৰুগড়, লক্ষীমপুৰ আৰু ধেমাজি জিলাত তেওঁলোকৰ ঘন বসতি আছে.

৭। চমুটোকা লিখা:
(ক) লৌহপ্ৰাণ গিৰিধৰ ঠেঙ্গাল
গিৰিধৰ ঠেঙ্গাল এজন বিশিষ্ট ৰাজনীতিবিদ আৰু সমাজকৰ্মী আছিল. তেওঁ ১৯২১ চনত যোৰহাট জিলাৰ এটা দুখীয়া কৃষক পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল. তেওঁৰ শৈশৱ অতি দুখৰ আছিল, কিন্তু তেওঁ নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰে বি.এ. আৰু বি.এল. ডিগ্ৰী লাভ কৰে. তেওঁ শিক্ষকতাৰ পৰা ৰাজনীতিলৈ আহিছিল আৰু কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ আন্দোলনত অংশ লৈছিল. তেওঁ ১৯৭৮ চনত তিতাবৰ বিধান সভা সমষ্টিৰ বিধায়ক হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈছিল. তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে তেওঁক ‘লৌহপ্ৰাণ’ উপাধি দিয়া হয়.

(খ) কমল কছাৰী
কমল কছাৰী এজন কবি, শিল্পী, ভাস্কৰ্য আৰু গীতিকাৰ আছিল. তেওঁক ‘ইস্তাহাৰ কবি’ বুলিও জনা যায়. তেওঁ ১৯৩৯ চনত যোৰহাট জিলাৰ মৰধলি কছাৰী গাঁৱত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল. তেওঁ পেছাত এগৰাকী ফাৰ্মাচিষ্ট আছিল. তেওঁ কবিতা, গীত আৰু নাটক লিখাৰ উপৰিও বেনাৰ, ফেষ্টুন আৰু কিতাপৰ বেটুপাত অংকন কৰিছিল. তেওঁ অসম সাহিত্য সভাৰ পৰা ‘বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা বঁটা’ লাভ কৰিছিল.

অতিৰিক্ত প্ৰশ্ন আৰু উত্তৰ (Additional Questions and Answers)

চমু উত্তৰৰ প্ৰশ্ন:

১। কছাৰীসকলক কি নামেৰেও জনা যায়?
উত্তৰ: কছাৰীসকলক কিৰাত নামেৰেও জনা যায়.

২। কছাৰীসকলৰ ৰাজ্যখনক কি বুলিছিল?
উত্তৰ: কছাৰীসকলৰ ৰাজ্যখনক ‘হিড়িম্বা’ বা ‘হেড়েম্বা’ ৰাজ্য বুলিছিল.

৩। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ সমাজখন কেনে ধৰণৰ?
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰী সমাজ পুৰুষ-প্রধান আৰু যৌথ পৰিয়ালভুক্ত.

৪। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মূল ধৰ্ম কি?
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মূল ধৰ্ম হ’ল কৈৰাতজ, যাৰ মূল উপাস্য দেৱতা শিৱ.

৫। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলে কৰা এবিধ বিশেষ খাদ্যৰ নাম কি?
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলে এটা বিশেষ পদ্ধতিৰে শুকান মাছ খুন্দি গুৰি কৰি চুঙা বা মাটিৰ টেকেলীত ৰাখি থয়, যাক শুকতি মাছ বোলে.

৬। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মাজত কিমান প্ৰকাৰৰ বিয়াৰ প্ৰচলন আছে?
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মাজত চাৰি প্ৰকাৰৰ বিয়াৰ প্ৰচলন আছে: পলাই যোৱা বা পলুৱাই নিয়া বিয়া, আবিয়ে বিয়া, বৰ বিয়া, আৰু তোলনি বিয়া.

৭। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলে ব্যৱহাৰ কৰা দুবিধ অলংকাৰৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: তেওঁলোকে ব্যৱহাৰ কৰা অলংকাৰৰ ভিতৰত জোন-বিৰি, দুগ-দুগী, মাদলি আৰু থুৰীয়া আদি প্ৰধান.

৮। গিৰিধৰ ঠেঙ্গাল কোন সমষ্টিৰ বিধায়ক আছিল?
উত্তৰ: গিৰিধৰ ঠেঙ্গাল ১৯৭৮ চনত তিতাবৰ বিধান সভা সমষ্টিৰ বিধায়ক হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈছিল.

৯। কমল কছাৰীক কি বুলি জনা যায়?
উত্তৰ: কমল কছাৰীক ‘ইস্তাহাৰ কবি’ বুলি জনা যায়.

১০। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলে প্ৰচলিত কি কি ৰেচম শিল্পৰ লগত জড়িত?
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকল পাট, মুগা আৰু এৰী শিল্পৰ লগত জড়িত.

দীঘল উত্তৰৰ প্ৰশ্ন:

১। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ উৎপত্তি আৰু নামৰ বিষয়ে বিতংকৈ লিখা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলক কছাৰী জাতিৰ এক ভাগ বুলি কোৱা হয়. কছাৰী শব্দটো সংস্কৃত শব্দ ‘কক্ষৱাট’ৰ পৰা উৎপত্তি হৈছে. পৌৰাণিকভাৱে, ঠেঙ্গালসকল পাণ্ডৱ বীৰ ভীমৰ পুত্ৰ ঘটোৎকচৰ বংশোদ্ভৱ বুলি পৰিচয় দিয়ে. হিড়িম্বাৰ নাম অনুসৰি কছাৰীসকলৰ ৰাজ্যখনক ‘হিড়িম্বা’ বা ‘হেড়েম্বা’ ৰাজ্য বুলি কোৱা হৈছিল. ঠেঙ্গাল নামৰ উৎপত্তি হৈছিল যুদ্ধৰ সময়ত সৈন্যসকলে পিন্ধা ‘ঠেঙা’ (পেন্ট)ৰ পৰা. এই ঠেঙা পিন্ধি যুদ্ধ কৰাৰ ফলত জঙ বাহাদুৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰজাক ঠেঙ্গাল কছাৰী বুলি কোৱা হৈছিল.

২। ঠেঙ্গাল কছাৰী সমাজৰ ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক জীৱনৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মূল ধৰ্ম আছিল কৈৰাতজ, যাৰ মূল উপাস্য দেৱতা আছিল শিৱ. পঞ্চদশ শতিকাত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ প্ৰভাৱত তেওঁলোকে নৱ-বৈষ্ণৱ ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিছিল. তেওঁলোক ব্ৰহ্ম সংহতিৰ লোক আৰু বৈদিক আচাৰ-নীতি পালন কৰে. তেওঁলোকে বিভিন্ন পূজা-পাতলও কৰে, যেনে- দুৰ্গা পূজা, বাইথ পূজা, চাউল খোৱা, বিহুৱে সংক্রান্তিয়ে মৃতকক দিয়া পূজা, আই চাউল খোৱা, অপেশ্বৰী সবাহ আদি. সমাজত নাৰীৰ স্থানো পুৰুষৰ সমানেই.

৩। লৌহপ্ৰাণ গিৰিধৰ ঠেঙ্গালৰ জীৱন আৰু ৰাজনৈতিক অৱদানৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: লৌহপ্ৰাণ গিৰিধৰ ঠেঙ্গাল এজন বিশিষ্ট ৰাজনীতিবিদ আৰু সমাজকৰ্মী আছিল. তেওঁ ১৯২১ চনত এটা দুখীয়া কৃষক পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল. তেওঁ বহু কষ্ট কৰি বি.এ. আৰু বি.এল. ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল. শিক্ষকতাৰ পৰা তেওঁ ৰাজনৈতিক জীৱনত প্ৰৱেশ কৰিছিল. তেওঁ কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ আন্দোলনত অংশ লৈছিল আৰু কৃষকৰ পক্ষত আইন প্ৰৱৰ্তন কৰাত সহায় কৰিছিল. ১৯৭৮ চনত তেওঁ তিতাবৰ বিধানসভা সমষ্টিৰ বিধায়ক হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈছিল. তেওঁ জালুকনিবাৰী হাইস্কুল আৰু তিতাবৰ নন্দনাথ শইকীয়া কলেজ প্ৰতিষ্ঠাৰ ক্ষেত্ৰতো উল্লেখযোগ্য অৱদান আগবঢ়াইছিল.

৪। কমল কছাৰীৰ সাহিত্যিক আৰু সাংস্কৃতিক অৱদানৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: কমল কছাৰী এজন বহুমুখী প্ৰতিভাৰ গৰাকী আছিল. তেওঁ এজন কবি, শিল্পী, ভাস্কৰ্য আৰু গীতিকাৰ আছিল. তেওঁক ‘ইস্তাহাৰ কবি’ বুলি জনা যায়. তেওঁ অসমৰ আগশাৰীৰ কাকত-আলোচনীত লিখিছিল. তেওঁ গীত, কবিতা, নাটক ৰচনা কৰাৰ উপৰিও বেনাৰ, ফেষ্টুন, আৰু কিতাপ-আলোচনীৰ বেটুপাত অংকনত সিদ্ধহস্ত আছিল. তেওঁ শিৱসাগৰ জিলা সাহিত্য সভাৰ সভাপতি আছিল. তেওঁ ‘বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা বঁটা’ লাভ কৰিছিল আৰু শিৱসাগৰ সাহিত্য সভাই তেওঁৰ নামেৰে ‘কবি শিল্পী কমল কছাৰী সাহিত্য বঁটা’ও প্ৰদান কৰি আহিছে.

৫। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মাজত প্ৰচলিত বিবাহ পদ্ধতিৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মাজত চাৰি প্ৰকাৰৰ বিবাহ পদ্ধতি প্রচলিত আছে. সেয়া হ’ল:
১) পলাই যোৱা বা পলুৱাই নিয়া বিয়া – এই বিবাহত দৰা-কন্যাই পলাই গৈ বিবাহ কৰে।
২) আবিয়ে বিয়া – এই বিয়াক জোৰোণ বিয়াও বুলি কয়। এই বিবাহ সাধাৰণভাৱে ৰাইজৰ আশীৰ্বাদ লৈ তেল-শলিতা জ্বলাই সম্পন্ন কৰা হয়।
৩) বৰ বিয়া – এই বিয়াত ব্ৰাহ্মণৰ নিয়ম অনুসৰি বৈদিক প্ৰথাৰে হোমাগ্নি কৰি বিবাহ সম্পন্ন কৰা হয়।
৪) তোলনি বিয়া – এই বিবাহ পদ্ধতিৰ বিষয়ে পাঠত বিশেষ বিৱৰণ নাই।

৬। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ সামূহিক জীৱন পদ্ধতিৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ এটা ডাঙৰ বৈশিষ্ট্য হ’ল তেওঁলোকৰ সামূহিক জীৱন পদ্ধতি. তেওঁলোকে একোখন গাঁৱত দল বান্ধি বসবাস কৰে. খেতি-বাতি, ঘৰ সজা, মাছমৰা, উৎসৱ-পাৰ্বণ, বিপদ-আপদ আদি সকলো কামতে তেওঁলোকে একগোট হৈ সহায় কৰে. তেওঁলোকৰ মাজত ‘হাৰিয়া মতা’ বা ‘হাউৰি’ প্ৰথা আজিও প্ৰচলিত আছে. বিয়া-সবাহ, পথাৰৰ ধান চপোৱা আদি কামতো তেওঁলোকে দল বান্ধি ওলাই যায়.

৭। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ শিল্পকলা আৰু হস্তশিল্পৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকল বিভিন্ন শিল্পকলাত নিপুণ. তেওঁলোক সোণ, ৰূপ, তাম, লো, তীখা আদি ধাতু শিল্পৰ লগত জড়িত. তেওঁলোক কুটিৰ শিল্পতো দক্ষ আৰু ঘৰুৱা জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰী কাঠ, বাঁহ, পাটি আদিৰে তৈয়াৰ কৰে. তেওঁলোকে খেতিৰ সঁজুলি, বাদ্য-যন্ত্ৰ যেনে- পেঁপা, গগনা, বাঁহী আদি তৈয়াৰ কৰাতো পাকৈত. তেওঁলোকৰ মাজত পাট, মুগা আৰু এৰী পলু পোহাৰ পৰম্পৰা আছে.

৮। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ ভাষা আৰু সাহিত্যৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ: উজনি অসমত বসবাস কৰা ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ ভাষা অসমীয়া. তেওঁলোক লোক সাহিত্যত চহকী. তেওঁলোকৰ মাজত তেজীমলা, পানচৈ, কাঞ্চনমতী আদিৰ দৰে বহুতো সাধুকথাৰ প্ৰচলন আছে. ইয়াৰ উপৰিও, তেওঁলোকৰ মাজত ফকৰা-যোজনা, প্ৰবচন, খণ্ড বাক্য, বিহুগীত, হুঁচৰি গীত, বিয়া নাম, ধাইনাম, লখিমী সবাহৰ গীত আদি আজিও বহুলভাৱে প্ৰচলিত হৈ আছে.

৯। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ বিবাহ আৰু অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ মাজত চাৰি প্ৰকাৰৰ বিয়াৰ প্ৰচলন আছে: পলাই যোৱা বিয়া, আবিয়ে বিয়া, বৰ বিয়া, আৰু তোলনি বিয়া. বৰ বিয়া ব্ৰাহ্মণৰ নিয়ম অনুসৰি হোমাগ্নিৰে সম্পন্ন কৰা হয় , আনহাতে আবিয়ে বিয়া সাধাৰণভাৱে ৰাইজৰ আশীৰ্বাদ লৈ সম্পন্ন কৰা হয়. মৃত্যুৰ পিছত মৰাশ দাহ কৰা বা পুতি থোৱা দুয়োটা প্ৰথাই আছে. মৃতকৰ প্ৰেতকাৰ্য ব্ৰাহ্মণ হিন্দু ৰীতিমতে সমাপন কৰা হয়.

১০। ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ খাদ্যসম্ভাৰ আৰু সাজ-পোছাকৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: ঠেঙ্গাল কছাৰীসকলৰ প্ৰধান খাদ্য হ’ল ভাত. তেওঁলোকে শাক-পাচলি খোৱাৰ লগতে মাছ-মাংসও খায়. তেওঁলোকৰ প্ৰিয় খাদ্যৰ ভিতৰত কাছ, কুচিয়া, কেঁকোৰা, জিপাঙ্কৰী, এৰী পলু আদি অন্যতম. তেওঁলোকৰ সঞ্চিত খাদ্য হৈছে শুকান মাছ, শুকতি মাছ, শুকান মাংস, খৰিচা, কাহুদি আদি. পুৰুষসকলে সাধাৰণ অসমীয়া সাজ-পাৰ পিন্ধে. মহিলাসকলে বুকুৰ ওপৰলৈ মেখেলা আৰু মেঠনি মাৰে. তেওঁলোকে সোণ-ৰূপৰ অলংকাৰ, যেনে- জোন-বিৰি, দুগ-দুগী, মাদলি, থুৰীয়া, কেৰু আৰু খাৰু আদি ব্যৱহাৰ কৰে.