প্ৰশ্নাৱলীৰ সমাধান

১। কাৰ্বিসকলক অসমৰ কলম্বাচ বুলি কোনে কৈছিল?
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলক বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাই ‘অসমৰ কলম্বাছ’ বুলি আখ্যা দিছিল।

২। কাৰ্বিসকলৰ পৰম্পৰাগত সাজ পাৰৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলৰ পুৰুষ আৰু নাৰীৰ পোচাক পৃথক। পুৰুষৰ প্ৰধান পোচাকসমূহ হ’ল আঁঠুমূৰীয়া পে ছেলেং, চই হংথৰ, চই ইক্, চই লক্ (কাৰ্বি জেকেট) আৰু পহ’ (কাৰ্বি মাফ্লাৰ)। ডেকা ল’ৰাসকলে চেপান আবু নামৰ চকচকীয়া ক’লা কাপোৰ ব্যৱহাৰ কৰে। নাৰীৰ সাজপাৰ হ’ল পিনি, পেকক, ৱানকক, পে ছেলেং, পে খনজাৰি আৰু পে ছাৰপি। পিবা নামৰ এবিধ বিশেষ ক’লা কাপোৰ মহিলাসকলে নিজৰ কেঁচুৱা বোকোচাত ল’বলৈ ব্যৱহাৰ কৰে।

৩। কাৰ্বিসকলৰ উৎসৱ-পাৰ্বণ সম্পর্কে লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলৰ প্ৰধান উৎসৱসমূহ হ’ল পেং হেমফু, ৰংকেৰ আৰু চজুন।

• পেং হেমফু : ই এক ঘৰুৱা উৎসৱ। এই উৎসৱত সাধাৰণতে তিনিটাকৈ পূজা থাকে: ৰিৎ আংলং, বুইচম আৰু পেং। বছৰৰ আৰম্ভণিতে অপায়-অমংগল দূৰ কৰিবলৈ এই পূজা কৰা হয়।
• ৰংকেৰ : ইয়াক গাঁৱৰ উৎসৱ বুলি জনা যায়। এই উৎসৱ বছৰৰ আৰম্ভণিতে উদ্যাপন কৰা হয় আৰু উপাস্য দেৱতাৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে পূজাৰ বেদীত চৰাই, ছাগলী, কণী আদি উছৰ্গা কৰা হয়।
• চজুন : এই উৎসৱ প্ৰতিবছৰে অনুষ্ঠিত নহয়, বৰং ৪, ৫ বা ৯ বছৰৰ মূৰে মূৰেহে কৰা হয়।

৪। কাৰ্বিসকলৰ মূল ফৈদকেইটা কি কি?
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলৰ পাঁচটাকৈ মূল ফৈদ আছে। সেয়া হৈছে:
১) টিমুং
২) টেৰন
৩) তেৰাং
৪) ইংহি
৫) ইংতি

৫। কাৰ্বি সমাজৰ নাৰীসকলে পৰিধান কৰা কেইবিধমান সাজ-পাৰ তথা আ-অলংকাৰৰ নাম লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বি সমাজৰ নাৰীসকলে পৰিধান কৰা সাজ-পাৰ হ’ল পিনি, পেকক আৰু ৱানকক। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁলোকে পে ছেলেং, পে খনজাৰি আৰু পে ছাৰপিও পিন্ধে। তেওঁলোকৰ প্ৰধান আ-অলংকাৰসমূহ হ’ল লেক হিকি, নথেংপী, ন’লাংপং, ন’জাংছাই, লেক ৰূবে, লেক পাংখাৰা, লাং আৱ’, ৰই পাংখাৰা আৰু ৰই পাহু।

৬। চমুটোকা লিখাঃ

(ক) ছেমছনছিং ইংতি
উত্তৰ : ছেমছনছিং ইংতি আছিল কাৰ্বি আংলঙৰ স্বপ্নদ্ৰষ্টা আৰু ৰূপকাৰ। ১৯১০ চনৰ ৮ ফেব্ৰুৱাৰীত তেওঁ পশ্চিম কাৰ্বি আংলঙত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ চিলেটৰ মুৰাৰী চাঁন্দ কলেজৰ পৰা সুখ্যাতিৰে স্নাতক পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ কাৰ্বি জাতিৰ প্ৰথম স্নাতক হিচাপে সুখ্যাতি অৰ্জন কৰে। তেওঁ কাৰ্বি ভাষাত কেইবাখনো পাঠ্যপুথিও লিখিছিল, যেনে – ‘বিতুছ আকিতাপ’, ‘কালাখা আকিতাপ’ আৰু ‘তেমপুৰু আৰু ৱপী’।

(খ) ছামছিং হাঞ্চে
উত্তৰ : ছামছিং হাঞ্চে এজন লেখক, কবি, গীতিকাৰ, ঔপন্যাসিক আৰু ৰাজনীতিবিদ। ১৯৪৮ চনত তেওঁ নগাঁও জিলাৰ পণ্ডিতঘাট বা আর্হিকেলক গাঁৱত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ কাৰ্বি আৰু অসমীয়া ভাষাত কেইবাখনো পুথি ৰচনা কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত ‘নাম তাই হাঈমু’, ‘কাৰ্বি প্ৰণয়ী গীত’ আৰু ‘ছাবিন আলুন’ (কাৰ্বি ৰামায়ণ) উল্লেখযোগ্য। তেওঁ ১৯৮৫ চনত বিধানসভাৰ নিৰ্বাচনত জয়ী হৈ অসম মন্ত্ৰীসভাত কেবিনেট মন্ত্ৰিত্বও লাভ কৰিছিল।

(গ) বংলং তেৰাং
উত্তৰ : বংলং তেৰাং আছিল কাৰ্বি সাহিত্যৰ পুৰোধা ব্যক্তি। তেওঁৰ জন্ম ১৯০৯ চনৰ ১০ অক্টোবৰত হৈছিল। তেৱেঁই কাৰ্বি সাহিত্যৰ প্ৰথম লিখিত ৰূপ প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁ বহুতো কিতাপ লিখিছিল, যাৰ ভিতৰত ‘Word Book’, ‘আদাম আছাৰ’ (বিবাহ নিয়ম), ‘ৰূকাছেন’, ‘হাঈমু’ আদি উল্লেখযোগ্য। ১৯৭৩ চনত তেওঁক কাৰ্বি সাহিত্য সভাৰ পৰা ‘কাৰ্বি সাহিত্যৰ পুৰোধা ব্যক্তি পুৰস্কাৰ’ প্ৰদান কৰা হৈছিল।

(ঘ) লংকাম তেৰণ
উত্তৰ : লংকাম তেৰণ এগৰাকী সু-সাহিত্যিক আছিল। তেওঁ ১৯৩২ চনত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ কাৰ্বি সাহিত্য সভাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সভাপতি আছিল। তেওঁ ১৯৮৬ চনৰ কামপুৰ অধিবেশনত অসম সাহিত্য সভাৰ উপ-সভাপতি পদতো কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ মুঠ ৪১খন গ্ৰন্থ ৰচনা, সংকলন আৰু অনুবাদ কৰিছিল। তেওঁৰ দ্বাৰা ৰচিত গ্ৰন্থসমূহৰ ভিতৰত ‘ৰং কেছেং’, ‘টামাহিদি’ আৰু ‘কাৰ্বি ভাষা পৰিচয়’ অন্যতম।

অতিৰিক্ত প্ৰশ্ন আৰু উত্তৰ (Additional Questions and Answers)

চমু উত্তৰৰ প্ৰশ্ন :

১। কাৰ্বি আংলং স্বায়ত্ব পৰিষদত মুঠ কেইখন আসন আছে?
উত্তৰ : কাৰ্বি আংলং স্বায়ত্ব পৰিষদত মুঠ ৩০-খন আসন আছে, যাৰ ভিতৰত ২৬-জন নিৰ্বাচিত সদস্য আৰু ৪-জন মনোনীত সদস্য।

২। বংলং তেৰাঙে কিতাপ লিখিবলৈ কেতিয়া আৰম্ভ কৰিছিল?
উত্তৰ : তেওঁ ১৩ বছৰ বয়সৰ পৰা সাহিত্য ৰচনা আৰম্ভ কৰিছিল।

৩। কাৰ্বি যুৱ মহোৎসৱ ক’ত অনুষ্ঠিত হয়?
উত্তৰ : কাৰ্বি যুৱ মহোৎসৱ তাৰালাংছ’, ডিফু চহৰত অনুষ্ঠিত হয়।

৪। কাৰ্বিসকলৰ কোনটো উৎসৱ প্ৰতিবছৰে উদ্যাপন নহয়?
উত্তৰ : চজুন উৎসৱ প্ৰতিবছৰে উদ্যাপন নহয়, ৪, ৫ বা ৯ বছৰৰ মূৰে মূৰেহে কৰা হয়।

৫। ছেমছনছিং ইংতিয়ে উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে কোন কলেজত পঢ়িছিল?
উত্তৰ : তেওঁ গুৱাহাটী কটন কলেজত অধ্যয়ন কৰিছিল।

৬। কাৰ্বিসকলৰ কোনটো উৎসৱক গাঁৱৰ উৎসৱ বুলি কোৱা হয়?
উত্তৰ : ৰংকেৰ উৎসৱক গাঁৱৰ উৎসৱ বুলি কোৱা হয়।

৭। ছেমছনছিং ইংতিয়ে শিক্ষকতা ক’ত কৰিছিল?
উত্তৰ : তেওঁ স্নাতক ডিগ্ৰী লোৱাৰ পাছত গোলাঘাট বেজবৰুৱা হাইস্কুলত শিক্ষকতা কৰিছিল।

৮। ছামছিং হাঞ্চেৰ জন্ম কেতিয়া হৈছিল?
উত্তৰ : ছামছিং হাঞ্চেৰ জন্ম ১৯৪৮ চনৰ ১৮ এপ্ৰিলত হৈছিল।

৯। বংলং তেৰাঙৰ মৃত্যু কেতিয়া হৈছিল?
উত্তৰ : বংলং তেৰাঙৰ মৃত্যু ২০০১ চনৰ ১৭ জুলাইত হৈছিল।

১০। লংকাম তেৰণ অসম সাহিত্য সভাৰ কি পদত আছিল?
উত্তৰ : তেওঁ ১৯৮৬ চনৰ কামপুৰ অধিবেশনত অসম সাহিত্য সভাৰ উপ-সভাপতি পদত আছিল।

দীঘল উত্তৰৰ প্ৰশ্ন :

১। ছেমছনছিং ইংতিৰ জীৱন আৰু কাৰ্বি সমাজলৈ তেওঁৰ অৱদানৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ : ছেমছনছিং ইংতি আছিল কাৰ্বি আংলঙৰ স্বপ্নদ্ৰষ্টা আৰু ৰূপকাৰ। ১৯১০ চনত জন্মগ্ৰহণ কৰা ইংতি কাৰ্বি জাতিৰ প্ৰথম স্নাতক আছিল। তেওঁ নিজৰ সম্প্ৰদায়ৰ শিক্ষাগ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত আগবঢ়োৱা অৱদানৰ বাবে বেজবৰুৱা হাইস্কুলত শিক্ষকতা কৰিছিল। পিছত, ১৯৩৪ চনত তেওঁ নগাঁও জিলাৰ শিক্ষা বিভাগত উপ-পৰিদৰ্শক পদত যোগদান কৰে। তেওঁ নিজে কাৰ্বি ভাষাত কেইবাখনো পাঠ্যপুথি ৰচনা কৰিছিল যাতে কাৰ্বি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে নিজৰ ভাষাত অধ্যয়ন কৰিব পাৰে। তেওঁৰ এই প্ৰচেষ্টাই কাৰ্বি সমাজৰ শিক্ষালৈ এক নতুন বাট মুকলি কৰিছিল।

২। কাৰ্বিসকলৰ বিভিন্ন পোছাক আৰু আ-অলংকাৰৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলৰ পুৰুষ আৰু নাৰীৰ পোছাক পৃথক। পুৰুষে সাধাৰণতে আঁঠুমূৰীয়া পে ছেলেং, কাৰ্বি জেকেট হিচাপে জনাজাত চই হংথৰ, আৰু পহ’ (মাফ্লাৰ) আদি পৰিধান কৰে। চেপান আবু নামৰ ক’লা কাপোৰ ডেকা ল’ৰাসকলে ব্যৱহাৰ কৰে। মহিলাসকলে পিন্ধা পোছাকৰ ভিতৰত পিনি, পেকক আৰু ৱানকক আদি প্ৰধান। তেওঁলোকে পিবা নামৰ এবিধ বিশেষ ক’লা কাপোৰ নিজৰ কেঁচুৱা বোকোচাত ল’বলৈ ব্যৱহাৰ কৰে। তেওঁলোকে বিভিন্ন অলংকাৰো পিন্ধে, যেনে – লেক হিকি, নথেংপী, ন’লাংপং, লেক ৰূবে আৰু ৰই পাহু আদি।

৩। বংলং তেৰাঙৰ জীৱন আৰু সাহিত্যলৈ তেওঁৰ অৱদানৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ : বংলং তেৰাঙক কাৰ্বি সাহিত্যৰ পুৰোধা ব্যক্তি বুলি জনা যায়। তেৱেঁই কাৰ্বি সাহিত্যৰ প্ৰথম লিখিত ৰূপ প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁ মাত্ৰ ১৩ বছৰ বয়সৰ পৰাই সাহিত্য ৰচনা আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ ‘Word Book’, ‘আদাম আছাৰ’ (বিবাহ নিয়ম), ‘হাঈমু’ আদি কিতাপ লিখি কাৰ্বি সাহিত্যক এক নতুন মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যিক অৱদানৰ বাবে ১৯৭৩ চনত কাৰ্বি সাহিত্য সভাৰ তৰফৰ পৰা তেওঁক ‘কাৰ্বি সাহিত্যৰ পুৰোধা ব্যক্তি পুৰস্কাৰ’ প্ৰদান কৰা হৈছিল। অসম চৰকাৰেও তেওঁক এককালীন মাননী আৰু সাহিত্যিক পেঞ্চন প্ৰদান কৰিছিল।

৪। কাৰ্বিসকলৰ উৎসৱসমূহৰ বিষয়ে বিশদভাৱে লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলৰ প্ৰধান উৎসৱসমূহ হ’ল পেং হেমফু, ৰংকেৰ আৰু চজুন।

• পেং হেমফু এক ঘৰুৱা উৎসৱ য’ত বছৰৰ অপায়-অমংগল দূৰ কৰিবলৈ ৰিৎ আংলং, বুইচম আৰু পেং নামেৰে তিনিটা পূজা কৰা হয়।
• ৰংকেৰ হ’ল এক সামূহিক বা গাঁৱৰ উৎসৱ য’ত গাঁওবাসীয়ে একেলগে পূজা কৰে আৰু দেৱতাৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে চৰাই, ছাগলী, কণী আদি উছৰ্গা কৰে।
• চজুন উৎসৱ প্ৰতিবছৰে নহয়, বৰং ৪, ৫ বা ৯ বছৰৰ মূৰে মূৰেহে অনুষ্ঠিত হয়। এই উৎসৱসমূহ তেওঁলোকৰ ধৰ্মবিশ্বাস আৰু সামাজিক জীৱনৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ।

৫। লংকাম তেৰণৰ সাহিত্যিক আৰু সামাজিক জীৱনৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ : লংকাম তেৰণ এজন সু-সাহিত্যিক হোৱাৰ লগতে এগৰাকী বিশিষ্ট সামাজিক নেতাও আছিল। তেওঁ কাৰ্বি সাহিত্য সভাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সভাপতি আছিল। ইয়াৰ উপৰিও, তেওঁ ১৯৮৬ চনত অসম সাহিত্য সভাৰ উপ-সভাপতি পদতো কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যিক অৱদান আছিল বিৰাট। তেওঁ মুঠ ৪১খন গ্ৰন্থ ৰচনা, সংকলন আৰু অনুবাদ কৰিছিল। তেওঁৰ ৰচিত গ্ৰন্থসমূহৰ ভিতৰত ‘ৰং কেছেং’, ‘টামাহিদি’, ‘কিতাপ কিমি’ আৰু ‘কাৰ্বি জনগোষ্ঠী’ আদি অন্যতম। তেওঁ ১৯৬৪ চনত মিকিৰ পাহাৰ জিলা পৰিষদৰ জন সম্পৰ্কৰক্ষী বিষয়া পদতো নিযুক্ত হৈছিল।

৬। ছামছিং হাঞ্চেৰ সাহিত্য আৰু ৰাজনৈতিক জীৱনৰ বিষয়ে বিতংকৈ লিখা।
উত্তৰ : ছামছিং হাঞ্চে এজন লেখক, কবি, গীতিকাৰ, ঔপন্যাসিক হোৱাৰ লগতে এজন সফল ৰাজনীতিবিদ আছিল। তেওঁ কাৰ্বি আৰু অসমীয়া দুয়োটা ভাষাতে বহুতো পুথি ৰচনা কৰিছিল, যেনে – ‘ভিতৰত নাম তাই হাঈমু’, ‘কাৰ্বি প্ৰণয়ী গীত’ আৰু ‘ছাবিন আলুন’ (কাৰ্বি ৰামায়ণ)। তেওঁ কাৰ্বি লামেত আমেইৰ (কাৰ্বি সাহিত্য সভা) সাধাৰণ সম্পাদক আৰু সভাপতিৰ আসন অলংকৃত কৰিছিল। সাহিত্যৰ উপৰিও তেওঁ ৰাজনীতিতো আগবাঢ়ি গৈছিল। ১৯৮৫ চনত তেওঁ বিধানসভা নিৰ্বাচনত জয়ী হৈ অসম মন্ত্ৰীসভাত কেবিনেট মন্ত্ৰীও হৈছিল।

৭। কাৰ্বি আংলং স্বায়ত্ব পৰিষদৰ গঠনৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বি আংলং স্বায়ত্ব পৰিষদ কাৰ্বিসকলৰ প্ৰধান বসতি অঞ্চল কাৰ্বি আংলং আৰু পশ্চিম কাৰ্বি আংলং দুয়োখন ঠাই সামৰি গঠন হৈছে। এই পৰিষদৰ মুঠ ৩০খন আসন আছে। ইয়াৰ ভিতৰত ২৬জন নিৰ্বাচিত সদস্য আৰু ৪জন মনোনীত সদস্য আছে। এই অঞ্চলটোৰ মুঠ মাটিকালি ১০,৩৪৩ বৰ্গ কিলোমিটাৰ।

৮। লংকাম তেৰণৰ সাহিত্যিক অৱদানসমূহৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ : লংকাম তেৰণৰ ৰচিত, সংকলিত আৰু অনুদিত গ্ৰন্থৰ সংখ্যা মুঠ ৪১খন। তেওঁৰ কেইখনমান উল্লেখনীয় গ্ৰন্থ হ’ল ‘ৰং কেছেং’, ‘টামাহিদি’, ‘কিতাপ কিমি’, ‘কাবি লামকুৰু’, ‘কাৰ্বি জনগোষ্ঠী’, ‘কাৰ্বি লামকুৰু-লামছেং’, ‘কাৰ্বি ভাষা পৰিচয়’ আৰু ‘কাৰ্বি লামতাছাম’। এই গ্ৰন্থসমূহে কাৰ্বি ভাষা আৰু সাহিত্যৰ ভঁৰাল চহকী কৰাৰ উপৰিও কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ সংস্কৃতি আৰু পৰিচয় ৰক্ষাত সহায় কৰিছে।

৯। বংলং তেৰাঙে লিখা কিতাপসমূহৰ নাম উল্লেখ কৰা।
উত্তৰ : বংলং তেৰাঙে বিভিন্ন বিষয়ত বহু কিতাপ ৰচনা কৰিছিল। তেওঁৰ দ্বাৰা লিখিত কিতাপসমূহৰ ভিতৰত কেইখনমান হ’ল ‘Word Book’, ‘আদাম আছাৰ’ (বিবাহ নিয়ম), ‘ৰূকাছেন’, ‘হাঈমু’, ‘ছেৰ হংথম’, ‘কাৰি কপুছন’, ‘কাৰ্বি চ ৰংজে’, ‘আৰণ আতেং’, ‘ৰংলিন’, ‘ছাৰ আলুন’ আৰু ‘ছাৰ লামছাম’। এই গ্ৰন্থসমূহে কাৰ্বি ভাষাৰ লিখিত ৰূপ প্ৰতিষ্ঠা কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল।

১০। কাৰ্বিসকলৰ বসতি অঞ্চল আৰু আ-অলংকাৰৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ : কাৰ্বিসকলৰ প্ৰধান বসতি অঞ্চল হ’ল কাৰ্বি আংলং আৰু পশ্চিম কাৰ্বি আংলং। ইয়াৰ উপৰিও, তেওঁলোকক শোণিতপুৰ, বিশ্বনাথ, লক্ষিমপুৰ, কামৰূপ সোণাপুৰ আদিৰ লগতে মণিপুৰ, নাগালেণ্ড, মেঘালয় আৰু অৰুণাচল আদি ৰাজ্যতো বাস কৰা দেখা যায়। কাৰ্বি নাৰীসকলে বিভিন্ন আ-অলংকাৰ পৰিধান কৰে, যেনে- লেক হিকি, নথেংপী, ন’লাংপং, ন’জাংছাই, লেক ৰূবে, লেক পাংখাৰা, লাং আৱ’, ৰই পাংখাৰা আৰু ৰই পাহু। এই অলংকাৰসমূহে তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ প্ৰতিফলন ঘটায়।