আৰ্হি প্রশ্ন

(ক) অতি চমু প্রশ্ন (প্ৰতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক- ১)

১। ‘এখন চিঠি’ কবিতাটো হেম বৰুৱাৰ কোনখন কবিতা পুথিৰ অন্তর্গত?
উত্তৰ: ‘এখন চিঠি’ কবিতাটো হেম বৰুৱাৰ ‘মন-ময়ূৰী’ কাব্যপুথিৰ অন্তর্গত।

২। হেম বৰুৱাই সম্পাদনা কৰা অসমীয়া আলোচনীখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: হেম বৰুৱাই সম্পাদনা কৰা অসমীয়া আলোচনীখনৰ নাম আছিল ‘পছোৱা’।

৩। চেলা গিৰিপথ ক’ত আছে?
উত্তৰ: চেলা গিৰিপথ অৰুণাচল প্ৰদেশত চীনা সীমান্তত আছে।

৪। কবিয়ে কেনে মৃত্যু আত্মাৰ দৰে অবিনশ্বৰ বুলি কৈছে?
উত্তৰ: যি মৃত্যুৱে দহক জীৱন দিয়ে, সেই মৃত্যু আত্মাৰ দৰে অবিনশ্বৰ বুলি কবিয়ে কৈছে।

৫। ‘এখন চিঠি’ কবিতাটোত উল্লেখ কৰা সৈনিকজনৰ পত্নীৰ নাম কি?
উত্তৰ: সৈনিকজনৰ পত্নীৰ নাম মমতা।

(খ) চমু প্রশ্ন (প্ৰতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক- ২ অথবা ৩)

১। ‘এখন চিঠি’ কবিতাত সৈনিকজন যুদ্ধলৈ যাবৰ সময়ত তেওঁৰ পত্নীয়ে কি কৰিছিল?
উত্তৰ: সৈনিকজন যুদ্ধলৈ যাবৰ সময়ত তেওঁৰ পত্নী মৌন হৈ আছিল; তাইৰ চকুৰ পৰা বাৰিষাৰ বানৰ দৰে পানী ওলাইছিল আৰু তাইৰ বেদনা আখৰেৰে প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰা অৱস্থাত আছিল।

২। ‘এখন চিঠি’ কবিতাত সৈনিকজনে যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ কেনে বিৱৰণ আগবঢ়াইছে?
উত্তৰ: সৈনিকজনে মেঘাচ্ছন্ন পৰ্বতৰ মোহনাৰ বিৱৰণ আগবঢ়াইছে; হাজাৰ হাজাৰ ফুট ওখ পৰ্বত, তেজৰ চেকুৰা, অন্তৰৰ জুই-শিখা, মৰমৰ মৰিশালি, আৰু শত্ৰুৰ কামানৰ গৰ্জন আৰু ধোঁৱা।

৩। সৈনিকজনে মৃত্যুক কেনেদৰে গ্ৰহণ কৰিছে?
উত্তৰ: সৈনিকজনে মৃত্যুক ভয় নকৰি প্ৰশান্তভাৱে গ্ৰহণ কৰিছে।

৪। নিজৰ সন্তান দুটাক কি কথাৰে বুজনি দিবলৈ সৈনিকজনে কৈছে?
উত্তৰ: সৈনিকজনে নিজৰ পত্নীক অনুৰোধ কৰিছে যে তাই ল’ৰা দুটাক কেতিয়াও পিতৃৰ অভাৱ অনুভৱ কৰিবলৈ নিদিয়ে; তাই সিহঁতক মাথোঁ এটা কথাকে ক’ব লাগে: যি মৃত্যুৱে দহক জীৱন দিয়ে, সেই মৃত্যু আত্মাৰ দৰে অবিনশ্বৰ।

৫। সৈনিকজনে চিঠিখন সেইদিনাই ডাকত দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি?
উত্তৰ: সৈনিকজনে চিঠিখন সেইদিনাই ডাকত দিব নোৱাৰিলে, কাৰণ তেওঁৰ ওচৰলৈ এটা আদেশ আহিছিল যে তেওঁ যাব লাগে; শত্ৰু-সৈন্যই চেলা গিৰিপথ অতিক্ৰম কৰিছিল।

(গ) দীঘল প্রশ্ন (প্ৰতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক- ৪ অথবা ৫)

১। ‘এখন চিঠি’ কবিতাত পত্নীৰ প্ৰতি সৈনিকজনৰ কেনে মনোভাব প্ৰকাশ পাইছে?
উত্তৰ: ‘এখন চিঠি’ কবিতাত পত্নীৰ প্ৰতি সৈনিকজনৰ গভীৰ প্ৰেম আৰু স্নেহৰ ভাব প্ৰকাশ পাইছে; তেওঁ পত্নীক মৰমেৰে ‘মমতা’ বুলি সম্বোধন কৰিছে; বিদায় লোৱাৰ সময়ত পত্নীৰ চকুত যি বেদনা দেখিছিল, সেয়া তেওঁৰ মনত আজিও বনপোৰা জুই হৈ আছে; যুদ্ধৰ ভয়ংকৰ পৰিস্থিতিৰ মাজতো পত্নীক সোঁৱৰি আছে; তেওঁ জানে যে তেওঁৰ জীৱন বিপদত আছে, সেয়েহে পত্নীক অনুৰোধ কৰিছে যে তেওঁৰ ল’ৰা দুটাই কেতিয়াও পিতৃৰ অভাৱ অনুভৱ নকৰক; এই অনুৰোধে তেওঁৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতি গভীৰ দায়িত্ববোধ আৰু প্ৰেমৰ পৰিচয় দিছে।

২। সৈনিকৰ দেশপ্রেম ‘এখন চিঠি’ কবিতাত কেনেদৰে প্ৰকাশ পাইছে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ: ‘এখন চিঠি’ কবিতাত এজন সৈনিকৰ দেশপ্ৰেম অতি সুন্দৰভাৱে প্ৰকাশ পাইছে; তেওঁ যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ পৰা নিজৰ পত্নী আৰু পৰিয়ালক চিঠি লিখিছে; দেশৰ বাবে যুঁজ দিবলৈ সাজু আৰু অন্তৰত স্বদেশপ্ৰেমৰ শিখা জ্বলন্ত; দেশৰ বাবে প্ৰাণ দিবলৈও কুণ্ঠাবোধ নকৰে; মৃত্যু যদি দেশৰ হকে আহে, তেন্তে সেই মৃত্যু পাৰিজাত ফুলৰ দৰে, য’ত দেৱতাৰ আশীৰ্বাদ আছে; তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে যি মৃত্যুৱে দহক জীৱন দিয়ে, সেই মৃত্যু অবিনশ্বৰ; এই কথা তেওঁ সন্তানকো শিকাবলৈ পত্নীক কৈছে; তেওঁ সমগ্ৰ জাতিৰ বাবে নিজৰ জীৱন উচৰ্গা কৰিবলৈ সাজু।

৩। ‘এখন চিঠি’ কবিতাত যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ ভয়াবহতা কেনেদৰে প্ৰকাশ পাইছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ: ‘এখন চিঠি’ কবিতাত সৈনিকজনে অতি সহজভাৱে যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ ভয়াবহতা প্ৰকাশ কৰিছে; তেওঁ কৈছে যে হাজাৰ হাজাৰ ফুট ওখ পৰ্বত আছে, তেজৰ চেকুৰা, অন্তৰৰ জুই-শিখা, মৰমৰ মৰিশালি, আৰু শত্ৰুৰ কামানৰ গৰ্জন আৰু চাৰিওফালে ধোঁৱা দেখা হৈছে; এই বৰ্ণনাই পাঠকৰ মনত যুদ্ধৰ এক ভয়ানক ছবি অংকন কৰে।

৪। ‘তোমাৰ চকু উপচি বাৰিষাৰ বান নামিছিল’ কথাষাৰৰ মৰ্মাৰ্থ বুজাই লিখা।
উত্তৰ: এই বাক্যৰ মৰ্মাৰ্থ সৈনিকজনৰ পত্নীৰ দুখ আৰু বেদনাৰ গভীৰতাক বুজাইছে; সৈনিকজন যুদ্ধলৈ যাবলৈ ওলাই থকা সময়ত পত্নীৰ চকুৰ পৰা বৰষুণৰ দৰে চকুলো ওলাইছিল; ‘বাৰিষাৰ বান’ উপমাটোৱে দুখৰ গভীৰতা প্ৰকাশ কৰিছে; বেদনা ইমানেই গভীৰ আছিল যে সৈনিকজনে ইয়াৰ কোনো উত্তৰ দিব পৰা নাছিল; দৃশ্যটো সৈনিকজনৰ মনত বনপোৰা জুইৰ দৰে জ্বলি আছে।

৫। প্রসংগ সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা- (ক) এইখন এখন মহাকাব্য, পৰ্বতৰ মৌন ভাষাই লেখি যোৱা তেজৰ বুৰঞ্জী। (খ) মৃত্যুৱে যদি অভিনন্দন জনায় সেই মৃত্যু পাৰিজাত ফুল তাত দেৱতাৰ আশীৰ্বাদ আছে।
উত্তৰ:

(ক) এই বাক্যশাৰীটোৱে যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ ভয়াবহতা আৰু মহত্ত্বক একেলগে প্ৰকাশ কৰিছে; পৰ্বতবোৰক মহাকাব্যৰ দৰে কৈছে, যিয়ে সৈনিকসকলৰ ত্যাগৰ বুৰঞ্জী তেজৰে লিখিছে; জীবনৰ বলিদান আৰু দেশপ্ৰেমৰ মহত্ত্ব বুজাইছে।

(খ) এই বাক্যশাৰীটোৱে সৈনিকৰ দেশপ্ৰেম আৰু মৃত্যুক গ্ৰহণ কৰাৰ মানসিকতা প্ৰকাশ কৰিছে; দেশৰ বাবে মৃত্যু পাৰিজাত ফুলৰ দৰে পবিত্ৰ আৰু মহৎ; এনে মৃত্যু এক সন্মান আৰু আশীৰ্বাদস্বৰূপ; মৃত্যুক মহান ত্যাগলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে।