আৰ্হি প্রশ্ন

(ক) অতি চমু প্রশ্ন (প্ৰতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক- ১)

১। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা পুথি এখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা পুথি এখনৰ নাম হ’ল ‘কদমকলি’।

২। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ আত্মজীৱনীখনৰ নাম কি?
উত্তৰ: লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ আত্মজীৱনীখনৰ নাম হৈছে ‘মোৰ জীৱন সোঁৱৰণ’।

৩। অসমীয়া সাহিত্যত চুটিগল্পৰ জনক বুলি কাক কোৱা হয়?
উত্তৰ: অসমীয়া সাহিত্যত চুটিগল্পৰ জনক বুলি লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাক কোৱা হয়।

৪। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা চুটিগল্পৰ পুথি এখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা চুটিগল্পৰ পুথি এখনৰ নাম হ’ল ‘সুৰভি’।

৫। ‘বাঁহী’ আলোচনীখন কোনে সম্পাদনা কৰিছিল?
উত্তৰ: ‘বাঁহী’ আলোচনীখন লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই সম্পাদনা কৰিছিল।

(খ) চমু প্রশ্ন (প্ৰতিটো মূল্যাংক-২ অথবা ৩)

১। মালিতা কি? ইংৰাজীত ইয়াক কি বুলি কোৱা হয়?
উত্তৰ: মালিতা হ’ল এক আখ্যানমূলক গীত বা বেলাড। এই আখ্যানমূলক গীতবোৰ সাধাৰণতে লোকগীতৰ আৰ্হিত ৰচনা কৰা হয়।

২। ধনবৰ আৰু ৰতনী কোন?
উত্তৰ: ধনবৰ আৰু ৰতনী এহাল প্রেমিক-প্রেমিকা। তেওঁলোকৰ ঘৰ যথাক্রমে দিখৌমুখ আৰু ধনশিৰিমুখত।

৩। “বোপাই মোৰ লুইত ঐ! সামৰি লোৱা মোক”- বুলি কোনে কিয় কৈছে?
উত্তৰ: ধনবৰে এই কথাষাৰ লুইতক উদ্দেশ্য কৰি কৈছে। ৰতনী গুচি যোৱাৰ পিছত ধনবৰৰ বুকু উদং হৈ পৰিছিল। তেওঁ ৰতনী অবিহনে জীয়াই থকাতকৈ লুইতৰ বুকুত জাহ যোৱাটো ভাল বুলি ভাবিছিল। সেয়ে তেওঁ লুইতক তেওঁক সামৰি ল’বলৈ কাকূতি কৰিছিল।

৪। “ৰতনীক তুলিলে মাকে বাপেকে ধনাইৰ কাল শতৰু কৰি” – ৰতনীক কিয় ধনাইৰ কাল শতৰু বুলি কোৱা হৈছে?
উত্তৰ: ৰতনীক ধনবৰৰ কাল শতৰু বুলি কোৱা হৈছে, কাৰণ তাইৰ মাক-বাপেকে তাইক ধনবৰৰ পৰা দূৰলৈ লৈ গৈছিল। ৰতনীৰ অবিহনে ধনবৰৰ জীৱন শোক আৰু দুখত ভৰি পৰিছিল। ৰতনীয়ে তেওঁৰ হৃদয়ত গভীৰ ঠাই লৈছিল, সেয়েহে তাইৰ বিৰহে তেওঁৰ বাবে মৃত্যুৰ দৰে হৈছিল।

৫। “পাৰতে কান্দিছে ধনবৰ দুখীয়া”- ধনবৰে কিয় কান্দিছে?
উত্তৰ: ধনবৰে কান্দিছে কাৰণ তেওঁৰ প্ৰেয়সী ৰতনী তেওঁক এৰি গুচি গৈছে। ৰতনীৰ অবিহনে তেওঁৰ হৃদয় উদং হৈ পৰিছে আৰু তেওঁ দুখী হৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত বহি বিলাপ কৰিছে।

(গ) দীঘল প্রশ্ন (প্ৰতিটো মূল্যাংক-৪ অথবা ৫)

১। ‘ধনবৰ আৰু ৰতনী’ কবিতাটোৰ কাহিনীভাগ সংক্ষেপে বর্ণনা কৰা।
উত্তৰ: ‘ধনবৰ আৰু ৰতনী’ কবিতাটো লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা এক কাল্পনিক মালিতা। ই ধনবৰ আৰু ৰতনী নামৰ এহাল প্রেমিক-প্রেমিকাৰ দুখৰ কাহিনী। ৰতনী তাইৰ মাক-বাপেকৰ সৈতে দিখৌমুখত থকা ধনবৰৰ ঘৰলৈ কিছুদিনৰ বাবে আহিছিল। সেই সময়তে দুয়োৰে মাজত প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক গঢ় লৈ উঠে। কিন্তু কিছুদিন পিছত ৰতনী তাইৰ পিতৃ-মাতৃৰ সৈতে নিজৰ ঘৰ ধনশিৰিমুখলৈ উভতি যায়। ৰতনীৰ বিৰহত ধনবৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত বহি বিলাপ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। তেওঁ ৰতনী অবিহনে জীয়াই থকাতকৈ মৃত্যু ভাল বুলি ভাবিছিল আৰু লুইতৰ বুকুত জাহ গৈছিল। ধনবৰৰ এই আত্মজাহে পৃথিৱীত শোক এৰি থৈ গৈছিল।

২। ‘ধনবৰ আৰু ৰতনী’ কবিতাটোত ধনবৰে কেনেদৰে বিলাপ কৰিছে?
উত্তৰ: ৰতনীয়ে ধনবৰক এৰি যোৱাৰ পিছত তেওঁ বিভিন্ন ধৰণে বিলাপ কৰিছিল। তেওঁ দুখত কৈছিল যে ৰতনীয়ে তেওঁৰ সকলো লুটি লৈছে আৰু তেওঁক বধ কৰিছে, সেয়ে তেওঁ কেনেকৈ জীয়াই থাকিব। তেওঁ কৈছিল যে তেওঁ ৰতনীক বশ কৰিব পাৰিলেও তাইৰ মাকক বুজাব নোৱাৰিলে। তেওঁ নিজকে এজন দুখীয়া বুলি বৰ্ণনা কৰিছিল যাৰ লগত উৰিবলৈ এতিয়া ৰতনী নাই। তেওঁৰ হৃদয় খালী হৈছে আৰু তেওঁ বৰলুইতৰ দৰে উটি যাব খুজিছে। তেওঁ কৈছিল যে ৰতনীৰ অবিহনে তেওঁৰ জীৱনৰ কোনো মূল্য নাই, আৰু তেওঁৰ কামিহাড়চলা ভাঙি গৈছে। তেওঁ লুইতৰ ওচৰত তেওঁক নিজৰ কোলাত স্থান দিবলৈ কাকূতি কৰিছিল।

৩। ৰতনীৰ প্ৰতি ধনবৰৰ প্ৰেমৰ প্ৰকাশ কিদৰে ঘটিছে বৰ্ণনা কৰা।
উত্তৰ: কবিতাটোত ধনবৰৰ প্ৰেম গভীৰভাৱে প্ৰকাশ পাইছে। তেওঁৰ প্ৰেম আছিল অবিচল। যেতিয়া ৰতনী তেওঁক এৰি গুচি যায়, তেতিয়া তেওঁৰ হৃদয় সম্পূৰ্ণৰূপে ভাঙি যায়। তেওঁৰ বাবে জীৱনৰ কোনো মূল্য নাছিল। তেওঁ ৰতনীৰ বিৰহত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত বহি কান্দিছিল। আনকি তেওঁ ৰতনীৰ অবিহনে জীয়াই থকাতকৈ লুইতৰ বুকুত জাহ যোৱাটো ভাল বুলি ভাবিছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা ধনবৰৰ প্ৰেম কিমান গভীৰ আছিল সেয়া বুজা যায়। তেওঁৰ প্ৰেম ইমান গভীৰ আছিল যে তেওঁ ৰতনীৰ অবিহনে নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰিবলৈও কুণ্ঠাবোধ কৰা নাছিল।

৪। প্রসংগ-সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা:

(ক) গঙাতে উৰিল ঐ গঙাৰে চিলনী, বালিতে উৰিল ঐ ঘোঁৰা, সেন্দুৰী টিঙতে বহি উটি গ’লে ৰতনী ধনাইৰে পৰা।
উত্তৰ: এই বাক্যশাৰীটোত ধনবৰৰ দুখৰ গভীৰতা প্ৰকাশ পাইছে। ইয়াত, তেওঁ কল্পনা কৰিছে যে নদী আৰু বালিত থকা সকলো বস্তুৱেই উৰি গৈছে, ঠিক তেনেদৰে সেন্দুৰীয়া নাও এখনত বহি ৰতনীও তেওঁৰ পৰা দূৰলৈ উটি গৈছে। এই বাক্যই ৰতনীৰ গুচি যোৱাটো এটা বিয়োগান্ত ঘটনা বুলি দেখুৱাইছে।

(খ) ফুটুকাৰ তলতে যখিনী ছোৱালী টুক্‌কুক্‌ চাপৰি বায়, ধনাইৰে ছাঁতে ৰতনী নাই ঐ, কোনে তাৰ মুখলৈ চায়।
উত্তৰ: এই বাক্যশাৰীটোত ধনবৰৰ দুখ আৰু নিসংগতা প্ৰকাশ পাইছে। তেওঁ কৈছে যে আনৰ জীৱনত আনন্দ আছে, যেনেকৈ ফুটুকাৰ তলত যখিনী ছোৱালীয়ে আনন্দত চাপৰি বজাইছে। কিন্তু তেওঁৰ জীৱনত কোনো আনন্দ নাই, কিয়নো ৰতনী তেওঁৰ লগত নাই। তেওঁৰ হৃদয় ইমান দুখত আছে যে তেওঁৰ মুখলৈ কোনোৱে চাব নোৱাৰে।