প্ৰশ্নৱলী

ভাব-বিষয়ক :

১। অতি চমু উত্তৰ দিয়া :

(ক) ৰঘুনাথ চৌধাৰীক কি কবি বুলি জনা যায়?
উত্তৰ : ৰঘুনাথ চৌধাৰীক “বিহঙ্গী কবি” বুলি জনা যায়।

(খ) ৰঘুনাথ চৌধাৰীৰ কবিতা-পুথি দুখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰ : সাদৰী আৰু কেতেকী ৰঘুনাথ চৌধাৰীৰ কবিতা-পুথি।

(গ) প্রকৃতিক কোনে সাদৰি আনিলে বুলি কবিয়ে কৈছে?
উত্তৰ : কুঙ্কুম ৰঙৰ উষাৰ পোহৰে প্ৰকৃতিক সাদৰি আনিছে বুলি কবিয়ে কৈছে।

(ঘ) মন্দিৰৰ উপেক্ষিত কি ফুলে প্ৰেম পৰিমল যচা বুলি কবিয়ে কৈছে?
উত্তৰ : মন্দিৰৰ উপেক্ষিত ৰবাব ফুলে প্ৰেম পৰিমল যচা বুলি কবিয়ে কৈছে।

(ঙ) জল, স্থল আৰু ক’ত দেৱতাৰ মহা অভিযান চলিছে?
উত্তৰ : জল, স্থল আৰু অন্তৰীক্ষত দেৱতাৰ মহা অভিযান চলিছে।

(চ) মহামহিমৰ গান কিহে গায় বুলি কবিয়ে কৈছে?
উত্তৰ : মোহন কীচক বেণুৱে মহামহিমৰ গান গায় বুলি কবিয়ে কৈছে।

২। কবিতাটোত কবিয়ে প্ৰকৃতিৰ কি কি বস্তু আনিছে লিখা।
উত্তৰ : কবিয়ে উষাৰ কুঙ্কুম ৰঙ, গছ-বন, কুঁহিপাত, ফুল, চৰাই-বিহঙ্গ, বন-বাতাস আদি বস্তু আনিছে।

৩। কবিতাটোত কবিয়ে কিয় আৰু কাৰ প্ৰশস্তি কৰিছে?
উত্তৰ : কবিয়ে প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্যৰ মাজেৰে সুন্দৰৰ প্ৰশস্তি কৰিছে। প্ৰকৃতিৰ ৰূপত তেওঁ দেৱতাৰ মাহাত্ম্য আৰু মুক্তিৰ পথৰ আহ্বান পায়।

৪। কবিতাটোত প্ৰকৃতিৰ সুধাৰ মাজত কিদৰে সুন্দৰৰ সাধনা লুকাই আছে বিৱৰি লিখা।
উত্তৰ : কবিতাটোত ফুলৰ সৌন্দৰ্য, চৰাইৰ গান, উষাৰ পোহৰ, বন-বাতাস আদি প্ৰকৃতিৰ সুধাৰ মাজত কবিয়ে ঈশ্বৰৰ মাহাত্ম্য অনুভৱ কৰিছে। প্ৰকৃতিৰ ৰূপত দেৱতাৰ অস্তিত্ব বুজি তেওঁ সুন্দৰৰ সাধনা প্ৰকাশ কৰিছে।

৫। ‘প্ৰশস্তি’ কবিতাটোৰ মূলভাৱ লিখা।
উত্তৰ : প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্যৰ মাজেৰে সুন্দৰৰ মাহাত্ম্য আৰু ঈশ্বৰ সাধনা প্ৰকাশ কৰা হৈছে।

৬। “উঠা হে খত্বিক ধ্যানী অমৃতৰ পুত্ৰ, উঠা যত মুক্তি পথযাত্ৰী।” — কবিয়ে কিয় এনেদৰে আহ্বান জনাইছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ : কালৰাত্ৰি শেষ হোৱাৰ পিছত মানুহে মোহ-তন্দ্ৰা ত্যাগ কৰি মুক্তিৰ বাটত আহ্বান পাইছে। সেইবাবে কবিয়ে মানুহক জাগ্ৰত হ’বলৈ আহ্বান জনাইছে।

৭। বাখ্যা কৰা :

(ক) উঠে তৰু শিৰে শিৰে বন বিহঙ্গৰ
ছন্দভৰা সুমধুৰ তান,
জল স্থল অন্তৰীক্ষ সকলোতে যেন
দেৱতাৰ মহা অভিযান।

উত্তৰ : এই পংক্তিত কবিয়ে প্ৰকৃতিৰ এক সজীৱ দৃশ্য অংকন কৰিছে। গছৰ শিৰশিৰনি শাখাত বন-বিহঙ্গসকলে মধুৰ সুৰত গান গাইছে। সেই গানে আকাশত ধ্বনিত হৈ জগতৰ সকলো ঠাইত সুৰৰ উল্লাস ছটিয়াইছে। জল, স্থল আৰু অন্তৰীক্ষ সকলোতেই যেন এক অদ্ভুত মহিমা ধ্বনিত হৈছে। কবিয়ে ইয়াক দেৱতাৰ মহা অভিযানৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, অৰ্থাৎ এই গানৰ মাধুৰ্যই যেন জগতজুৰি দেৱতাৰ বিজয়-যাত্ৰা। ইয়াত প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য, ভগৱানৰ মহিমা আৰু আধ্যাত্মিক আনন্দ একেলগে প্ৰকাশ পাইছে। এয়াই জীৱনক চঞ্চলতা আৰু উল্লাসত ভৰি তুলিছে।

(খ) কৰি দীৰ্ঘ জৰাজীৰ্ণ পুঞ্জীভূত ক্লেদ
শেষ হ’ল মহা কালৰাত্ৰি,
উঠা হে খত্বিক ধ্যানী অমৃতৰ পুত্ৰ
উঠা যত মুক্তি পথযাত্ৰী।

উত্তৰ : ইয়াত কবিয়ে মানুহক আধ্যাত্মিক জাগৰণৰ আহ্বান জনাইছে। ভয়ঙ্কৰ কালৰাত্ৰি, অৰ্থাৎ অজ্ঞতা, দুঃখ আৰু অশান্তিৰ আঁধাৰ শ্মশান হৈ শেষ হৈছে। জৰাজীৰ্ণ দীৰ্ঘ আঁধাৰেৰে ভৰা জীৱন এতিয়া শেষ হৈ নতুন প্ৰভাত উদিত হৈছে। সেই নতুন দিনত মানুহে নিদ্ৰা আৰু মোহৰ তন্দ্ৰা এৰি মুক্তিৰ পথলৈ আগবঢ়িব লাগিব। কবিয়ে ধ্যানী, খত্বিক তথা জ্ঞানীসকলক “অমৃতৰ পুত্ৰ” বুলি অভিহিত কৰিছে, অৰ্থাৎ মানুহৰ ভিতৰত অমৃত স্বৰূপ ঈশ্বৰীয় শক্তি নিদ্ৰামগ্ন হৈ আছে। তাক জাগ্ৰত কৰি জীৱনক মুক্তিৰ পাথেয়লৈ লৈ যোৱা হৈছে। ইয়াত এক নবজাগৰণৰ বাণী প্ৰকাশ পাইছে।

(গ) মোহন কীচক বেণু অনাহত ছন্দে
গায় মহামহিমৰ গান,
মোহ তন্দ্ৰালস তেজি উঠা ভক্তবৃন্দ !
সুন্দৰৰ কৰা ৰূপধ্যান।

উত্তৰ : এই পংক্তিত কবিয়ে ভক্তসকলক সঁচা ধৰ্মপথত আগবঢ়িবলৈ আহ্বান জনাইছে। কীচক বেণুৰ সুৰ মধুৰ ছন্দত ধ্বনিত হৈ মহামহিমৰ, অৰ্থাৎ ভগৱানৰ মাহাত্ম্যক গাইছে। সেই সুৰ শুনি ভক্তসকলে নিজৰ মোহ, তন্দ্ৰা আৰু অলসতা আঁতৰাই দিব লাগে। জীৱনৰ আসল লক্ষ্য হ’ল ঈশ্বৰৰ ৰূপত মন একাগ্ৰ কৰা আৰু তেওঁৰ সৌন্দৰ্যৰ ধ্যানত নিমগ্ন হোৱা। ইয়াত ভগৱানক সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতীক হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে আৰু ভক্তসকলক সেই সৌন্দৰ্যৰ ধ্যানত তলিন হ’বলৈ উৎসাহিত কৰা হৈছে। কবিয়ে আধ্যাত্মিক সজাগতাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে।

ভাষা-বিষয়ক :

১। অৰ্থ লিখা :

• কিশলয় → কুঁহিপাত
• চিত্তহাৰী → মন হৰণ কৰা
• অন্তৰীক্ষ → আকাশ
• তন্দ্ৰালস → অলস টোপনি

২। বাক্য ৰচনা কৰা :

• দশোদিশ → দশোদিশে ফুলৰ সুগন্ধি ছটিয়াইছে।
• উপেক্ষিত → উপেক্ষিত মানুহজন বেয়া পাইছিল।
• জৰাজীৰ্ণ → জৰাজীৰ্ণ ঘৰখন ভাঙি পৰিল।
• অমৃত → অমৃতৰ দৰে মিষ্টি বাণী।
• মোহ → মোহত পৰি মানুহ ভ্ৰম কৰে।

৩। সমাৰ্থক শব্দ লিখা ঃ

• তৰু → বৃক্ষ
• মুক্তি → মোক্ষ
• সুমধুৰ → মাধুৰী
• অভিযান → যাত্ৰা
• ধ্যানী → যোগী